سر بالایی های این زندگی را با ناخن هایم کندم

سالهایی که گذشت خسته ام کرده حتی برنگشتم نگاه کنم

دوستان و آشنایانام را در زندگی نفروختم

خسته شدم از دروغ ها، از انسانخای دو رو

مورچه های زیادی دیدم اما هرگز پام روشون فشار ندادم

ناموس و شرفم را در مقابل پول نفروختم

به جز خدا به کس دیگری خدا نگفتم و نپرستیدمش(خدایا مارا ببخش بخاطر درهایی که کوبیدیم جز در خانه تو)

خسته شدم از دردها از قدر نشناسها

انسانهای زیادی دیدم که روی بدنشان لباس نبود

لباسهای زیادی دیدم که انسان در آنها نبود

طرف مظلومان را گرفتم گفتند که تو چپ گرایی

چون به وطنم عشق ورزیدم گفتند که راست گرا هستی

نماز خواندم و روزه گرفتم گفتند که منزوی هستی

خسته شدم... خسته شدم.

دوستان عزیز شما راهنمایی کنید...

ولایت امیر المؤمنین علیه‏السلام ، چشمه حیات لازَمان و لا مکانی است که در جوشش همواره خویش، هیچ کس را از آن بیعت تاریخی محروم نمی‏کند.
از رحمت خدا دور است هرکه این باب فیض الهی را بر مشتاقان حق ببندد و نعمت ولایت را از آنان دریغ نماید.
آن منبری که در غدیر خم ساخته شد تا رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بر فراز آن دست علی علیه‏السلام را در دست خویش بفشارد، تندیس اهورایی پیوند ولایت به نبوت بود که هنوز در عرصه تاریخ ماندگار است و انعکاس آن صدای ملکوتی حضرت خاتم که آیه حقانیّت وجود امیر المؤمنین علیه‏السلام را قرائت فرمود، هر لحظه در گوش‏های زمانه تکرار می‏شود.
یاران! شتاب کنید، مبادا از میوه‏های آسمانی این شاخه طوبی دستمان کوتاه بماند که درخت ولایت، ریشه در بوستان وحی دارد و شاخ و برگ در آسمان‏ها گسترده است.
می‏دانم توانی بسیار باید دستمان را که بتواند با دستِ خدا بیعت کند و آن همه عظمت را در خویش بفشارد؛ ولی هراسی به دل راه ندهید! بگذارید دستمان زیر فشار قدرت علی علیه‏السلام بشکند؛ اما بیعتمان استوار بماند.

عاشقان علی عیدتان مبارک